Er zijn weer enkele dagen verstreken sinds het laatste verslag en in die tijd hebben we Agra ingeruild voor Varanasi. Dat ging echter niet zonder slag of stoot, maar daar kom ik zo op terug. In Agra was ik gelukkig nog fit genoeg om de Taj Mahal te bewonderen. Hoewel we dachten niet snel onder de indruk te raken, is dit toch echt een knap staaltje bouwwerk. Absoluut een aanrader.

Iets minder geslaagd was de treinreis die ons 's nachts naar het 600 kilometer zuid-oostwaarts gelegen Varanasi moest brengen. In theorie klonk het prima: 9 uur met de ('supersnelle') trein, maar daar zou je niks van meekrijgen door de slaap. In praktijk werden het er 16 uur, amper slaap en een zeer krap bemeten compartiment die niet is ingericht voor grote backpack-tassen. Als klap op de vuurpijl kreeg Jan ook nog eens hoge nood. Op zulke momenten neem je alles terug over de NS.

Eigenlijk hebben we sinds de rit met de ritsjka niet veel meer van de stad gezien. We voelen ons namelijk fysiek niet best, hoewel ik me nu weer iets beter voel. Echt verwonderlijk is het niet dat we ziek zijn geworden, want het is hier plat gezegd extreem goor. De stad lijkt wel een open riool; zoiets hebben we nog nooit eerder gezien. Alle mooie verhalen van India als opkomende (wereld)economie ten spijt; het is gewoon een ontwikkelingsland.

Laten we daarom hopen dat het snel beter gaat, want morgen willen we graag een boottocht maken over de heilige Ganges. Dit is de rivier waar Hindoe's hun geliefden (publiekelijk) cremeren, dus dit zal een bijzondere ervaring worden. Zondag vliegen we naar Nepal en eerlijk gezegd kijken we daar wel naar uit. In de Indische steden word je soms horendol van al het verkeer, lawaai en de mensen die iets van je moeten. En bovendien kan wat frisse berglucht vast geen kwaad!

Marc

PS: Foto's plaatsen gaat een stuk lastiger, maar zodra de gelegenheid zich voordoet, zullen we een inhaalslag maken.