Na enkele dagen radiostilte bevinden we ons nu weer op een plek waar we onze avonturen de ether in kunnen slingeren. De afgelopen periode hebben we het namelijk hogerop gezocht. Zo trapte ik vrijdag af door te gaan paragliden in de schitterende omgeving van Pokhara. Na een kort ritje naar 1500 meter hoogte stortte ik samen met mijn piloot de berg af. Het was een geweldige ervaring met een dito landing.

Een dag later stond alweer een nieuwe uitdaging op het programma; de bergen in! Na een onnavolgbare logica hadden we besloten om een vierdaagse trek te maken. Deze als vooraf makkelijk bestempelde tocht zou ons uiteindelijk naar 3210 meter hoogte leiden. Het klonk en zag er allemaal vrij eenvoudig uit, maar de praktijk bleek anders.

De eerste dag was echter nog een abc-tje. Vergezeld met ' Mr. Lok' en grappenmaker 'Tikka' -gids van een andere backpacker- klommen we tegen een decor van watervallen, schitterende vergezichten en Middeleeuwese dorpen als ware klimgeiten naar boven. In Tikhedunga -ze adverteerden er met 'cold(!) showers' - vonden we onze eerste rustplaats.

Een dag later tekende het eerste probleem zich aan. Na flink veel lopen en stijgen kreeg Jan last van de hoogte. Gelukkig redde de noorderling van het lage land het tot de 2800 meter om van zijn welverdiende rust te genieten. Die rust was ook hard nodig, want de volgende ochtend maakte de wekker ons om 05.30 uur bruut wakker.

De top was namelijk in zicht en die diende voor zonsopkomst bereikt te worden. Na een voor Jan loodzware tocht stonden deze jongens uit de polder toch maar mooi op de top met een prachtig uitizcht als beloning. Hierna moest er weer gedaald worden en dat bleek niet onze hobby.

Jan verstapte zich enkele keren, maar gelukkig viel de schade mee. Gewapend met een stok à la Splinter vervolgde hij de rest van de tocht. Hoewel hij de gehele trek de pechvogel was, was ik het die besloot om op de laatste dag de laatste kilometers per jeep af te leggen. Mijn linkerknie begon steeds meer pijn te doen en achtte het daarom verstandiger om te stoppen.

De tocht was soms (behoorlijk) afzien, maar het was een schitterende ervaring met eeuwig blijvende herinneringen. We hebben geweldige indrukken opgedaan en we hebben ons enkele dagen in een andere wereld in een andere tijd gewaand. Inmiddels staan we weer letterlijk met beide benen op de grond en vertrekken we morgenvroeg naar Kathmandu. Ditmaal over land...