In de wolken

Na enkele dagen radiostilte bevinden we ons nu weer op een plek waar we onze avonturen de ether in kunnen slingeren. De afgelopen periode hebben we het namelijk hogerop gezocht. Zo trapte ik vrijdag af door te gaan paragliden in de schitterende omgeving van Pokhara. Na een kort ritje naar 1500 meter hoogte stortte ik samen met mijn piloot de berg af. Het was een geweldige ervaring met een dito landing.

Een dag later stond alweer een nieuwe uitdaging op het programma; de bergen in! Na een onnavolgbare logica hadden we besloten om een vierdaagse trek te maken. Deze als vooraf makkelijk bestempelde tocht zou ons uiteindelijk naar 3210 meter hoogte leiden. Het klonk en zag er allemaal vrij eenvoudig uit, maar de praktijk bleek anders.

De eerste dag was echter nog een abc-tje. Vergezeld met ' Mr. Lok' en grappenmaker 'Tikka' -gids van een andere backpacker- klommen we tegen een decor van watervallen, schitterende vergezichten en Middeleeuwese dorpen als ware klimgeiten naar boven. In Tikhedunga -ze adverteerden er met 'cold(!) showers' - vonden we onze eerste rustplaats.

Een dag later tekende het eerste probleem zich aan. Na flink veel lopen en stijgen kreeg Jan last van de hoogte. Gelukkig redde de noorderling van het lage land het tot de 2800 meter om van zijn welverdiende rust te genieten. Die rust was ook hard nodig, want de volgende ochtend maakte de wekker ons om 05.30 uur bruut wakker.

De top was namelijk in zicht en die diende voor zonsopkomst bereikt te worden. Na een voor Jan loodzware tocht stonden deze jongens uit de polder toch maar mooi op de top met een prachtig uitizcht als beloning. Hierna moest er weer gedaald worden en dat bleek niet onze hobby.

Jan verstapte zich enkele keren, maar gelukkig viel de schade mee. Gewapend met een stok à la Splinter vervolgde hij de rest van de tocht. Hoewel hij de gehele trek de pechvogel was, was ik het die besloot om op de laatste dag de laatste kilometers per jeep af te leggen. Mijn linkerknie begon steeds meer pijn te doen en achtte het daarom verstandiger om te stoppen.

De tocht was soms (behoorlijk) afzien, maar het was een schitterende ervaring met eeuwig blijvende herinneringen. We hebben geweldige indrukken opgedaan en we hebben ons enkele dagen in een andere wereld in een andere tijd gewaand. Inmiddels staan we weer letterlijk met beide benen op de grond en vertrekken we morgenvroeg naar Kathmandu. Ditmaal over land...

Placebo-effect van Nepal

Na onze ziektes en andere ontberingen in Varanasi was het instappen voor de vlucht naar Kathmandu een verademing. De maagkrampen en koorts werden plotsklaps vergeten bij de eerst gezette voetstappen in Kathmandu. De Nepalese berglucht zorgde voor genezende werking. Voorts viel ons de vriendelijkheid van de Nepalezen erg op. Opeens werd er geheel belangenloos een praatje met je aangeknoopt zonder dat men op je geld uit is. ( Onze -in India - opgebouwde argwanendheid verdwijnt langzaamaan). Ook verloopt het verkeer hier een stuk ordentelijker dan in India. Helaas was kwamen de maag- en darmproblemen toch weer opzetten. De plotselinge genezing van Nepal bleek een placebo-effect te zijn. Na een doktersbezoek en een anti-biotica kuur lijken eindelijk, na 10 dagen ziekte, de ergste problemen achter de rug.

We hebben tot nu toe vele tempels in de drie koningssteden Kathmandu, Patan en Bhaktapur gezien. De gids die vol devotie de Kamasutra-afbeelding uitlegde, waarbij de aap aan de ballen van de leeuw trok, leidde tot grote hilariteit bij de Nederlandse heren. Ook was de zeer steile en lange trap naar de Monkey temple, die ook daadwerkelijk vele apengezinnen huisvest, het uitzicht op de stad en de tempel de moeite waard.

De sterke koers van de euro lieten beide heren niet onbenut een knipbeurtje van 1 euro te nemen. Bij het uitvallen van het licht moest er een tweede persoon aan te pas komen om d.m.v. een kaars het haar te belichten, waarna de kapper weer zijn werk kon hervatten.

Morgen, 15 december, verlaten Marc en ik Kathmandu voor het door iedereen geprezen Pokhara. Daar zullen we een trektocht over de Himalaya ondernemen.

Groeten!

Jan

De Indische 'supersneltrein'

Er zijn weer enkele dagen verstreken sinds het laatste verslag en in die tijd hebben we Agra ingeruild voor Varanasi. Dat ging echter niet zonder slag of stoot, maar daar kom ik zo op terug. In Agra was ik gelukkig nog fit genoeg om de Taj Mahal te bewonderen. Hoewel we dachten niet snel onder de indruk te raken, is dit toch echt een knap staaltje bouwwerk. Absoluut een aanrader.

Iets minder geslaagd was de treinreis die ons 's nachts naar het 600 kilometer zuid-oostwaarts gelegen Varanasi moest brengen. In theorie klonk het prima: 9 uur met de ('supersnelle') trein, maar daar zou je niks van meekrijgen door de slaap. In praktijk werden het er 16 uur, amper slaap en een zeer krap bemeten compartiment die niet is ingericht voor grote backpack-tassen. Als klap op de vuurpijl kreeg Jan ook nog eens hoge nood. Op zulke momenten neem je alles terug over de NS.

Eigenlijk hebben we sinds de rit met de ritsjka niet veel meer van de stad gezien. We voelen ons namelijk fysiek niet best, hoewel ik me nu weer iets beter voel. Echt verwonderlijk is het niet dat we ziek zijn geworden, want het is hier plat gezegd extreem goor. De stad lijkt wel een open riool; zoiets hebben we nog nooit eerder gezien. Alle mooie verhalen van India als opkomende (wereld)economie ten spijt; het is gewoon een ontwikkelingsland.

Laten we daarom hopen dat het snel beter gaat, want morgen willen we graag een boottocht maken over de heilige Ganges. Dit is de rivier waar Hindoe's hun geliefden (publiekelijk) cremeren, dus dit zal een bijzondere ervaring worden. Zondag vliegen we naar Nepal en eerlijk gezegd kijken we daar wel naar uit. In de Indische steden word je soms horendol van al het verkeer, lawaai en de mensen die iets van je moeten. En bovendien kan wat frisse berglucht vast geen kwaad!

Marc

PS: Foto's plaatsen gaat een stuk lastiger, maar zodra de gelegenheid zich voordoet, zullen we een inhaalslag maken.

No more ' talling' in Agra

Toen we doodvermoeid na een nachtje stappen Delhi aankwamen in Agra om 9 AM werden we gelukkig opgevangen door een -geheel belangenloos- vriendelijke Rijska-chauffeur die ons naar het verkeerde hotel bracht. Hij verbaasde zich over onze lengte aangezien Nederlanders doorgaans de 2 meter reiken: ' You from Holland? You no tall. You small. People in Holland tall! Vervolgens vroeg hij naar onze leeftijd. ' 25 years? You no more talling??' Vervolgens diende Marc al de geschreven stukjes van zijn vorige Nederlandse klanten te vertalen uit zijn notebloc. ' Mr.X is a very friendly man, he brings you to all best places in town, He is very funny etc etc. De ontsteltenis was daarom des te groter toen we hem niet als dag-gids wilden nemen en de fooi uitbleef.

Ons hotel ligt in een uiterst drukke straat bij ingang van de Taj Mahal. Gisteren was er het Moslimfeest. Oorverdovend harde Arabische muziek werd uit der luidsprekers gebruld. Tijdens het diner kon je elkander niet eens verstaan. Na het diner bij terugkomst voor hotel waren de Indische jongeren aan het cricketen.Jan werd nog uitgenodigd voor een potje cricket met de locals. Tot een homerun leidde het niet. De schelle geluiden van de speakers schelden onverminderd voort naarmate de avond en nacht verstreek. Zelfs de -door mij vermeende- imam deed zijn duit in het zakje om 7 uur 's morgens.

Marc ligt momenteel ziek (diarree en misselijkheid) in bed vanwege de uitgebreide schotels van het diner gisteravond. De wc-pot hoeft niet beneden te worden. Met de nodige medicijnen, water, thee en wc-papier is hij morgen naar verwachting weer boven Jan. Jan heeft koorts die wat afneemt. Morgen is hij na de bezichtiging van 1 van de 7 wereldwonderen - de Taj Mahal - vast en zeker weer boven Marc.

7 december gaan we door naar Varanasi met de 12 uur durende nachttreinrit.

Mr. Big Stars

Onze status is ons vooruitgesneld, want als ware filmsterren worden we met de regelmaat van de klok op de foto gezet. Het lijkt dat we eindelijk op waarde worden geschat. Voor de Indiërs zijn we grotere attracties dan bijvoorbeeld de India Gate of de Red Fort. Ach, geef ze ook eens ongelijk...

Toch blijven we met beide benen op de grond staan. We reizen uitsluitend per risjka, onderhandelen over bedragen als 20 eurocent en proberen gewoon de Indische keuken uit. Aan de Indische cultuur zijn we redelijk gewend en de 'scams' zien we al van mijlenver aankomen. Van een koe op straat of een baviaan op het dak kijken we ook allang niet meer op.

Kortom, zonder cursus zijn we al volledig ingeburgerd hier. 'Hier' is momenteel Agra, waar we vanochtend zijn aangekomen na een zeer comfortabele treinreis. Delhi was enorm druk en vooral de moeite waard vanwege de sfeer. Er waren wel enkele aardige dingen te zien, maar kunnen niet tippen aan de Taj Mahal die we al vanaf het dak hebben kunnen zien.

Over een paar dagen trekken we naar Varanasi en dat belooft ' The real Indian deal' te worden. We zijn gewaarschuwd...

Beautiful Russia

St. Petersburg en Moskou lagen op mijn ijskoude route, alvorens Marc te ontmoeten in het bijna 40 graden warmere Delhi. Alle stereotypen die de ronde doen over St. Petersburg en Moskou kunnen als vals bestempeld worden. Van alle kanten werd mij namelijk verteld dat ik deze steden niet levend zou verlaten en de Russische Maffia mij zou inrekenen.

Het aangeprate onveiligheisdgevoel verdween na 1 dag Petersburg als sneeuw voor de zon. Het WInterpaleis c.q. Hermitage was zeer indrukwekkend met haar eindeloze schitterende galerijen. Het gebouw deed niet eens onder voor de schilderijen. De impressionistische stijl van onder meer Renoir deed mijn onderontwikkelde kunstantenne verfijnen. De gigantische rivier de Neva die midden door de stad heen stroomt, geeft de stad een bijzonder aanzien.

Moskou heeft een schitterend metrostelsel, een gigantisch universiteitsgebouw en last but not least het Kremlin, waarvan akte bij wijze van de toegevoegde foto's.

Twee totaal verschillende steden die absoluut een bezoekje waard zijn. 'From Russia with love, because you're my friend.'

'Delhi, my friend'

Zo, daar zitten we dan: hartje Delhi! Omdat Jan eerst nog een week in Rusland zat, zagen we elkaar in het holst van de nacht in het hotel. Om daar te komen, moest uiteraard de taxi genomen worden en werd er direct kennis gemaakt met de Indische rijstijl. ' Blik op de weg' zou zendtijd tekort komen en we hebben al wat enerverende ritjes achter de rug...

Verder is het hier sowieso enorm druk en een complete chaos. Mensen klampen je om de haverklap aan, maar negeren is de makkelijkste manier om van ze af te komen.Onze Facebook-profielen zouden anders ook volstromen met ' vrienden' , die opmerkelijk genoeg altijd wel familie hebben wonen in het land waar we zogezegd vandaan komen.

Naast het ' diepgaande' contact met de Indiërs is het leuk om te merken hoe makkelijk je hier contact maakt met andere reizigers en zullen we vanavond ' en groupe' onze eerste Indische biertjes soldaat maken. Als het niet te gek wordt, gaan we morgen de eerste culturele activiteiten ondernemen en kunnen we de volgende keer wat foto's erbij plaatsen!

Groeten!

De proloog

Het was een warme zomerdag in augustus en ik lag lekker te bakken in de zon, toen Jan me plots belde. Een half uur verder was het zeker, wij zouden samen na onze studie een (wereld)reis gaan maken! Nu had ik dat idee al langer, maar om samen met een goede vriend te gaan was natuurlijk helemaal geweldig.

Jan en ik kennen elkaar via het schaken sinds kleins af aan. We mochten vaak allebei meedoen aan internationale toernooien en al snel bleek dat we elkaar goed lagen. Hoewel dat eigenlijk serieuze gelegenheden waren, hadden we naast het schaken de grootste lol en leverde dat vele mooie anekdotes op.

De laatste jaren zijn we ook met een aantal vrienden op vakantie geweest, maar uiteraard was dat van een andere categorie dan dat we nu van plan zijn. Ik bedoel, een last-minute Cherso is toch andere koek dan twee maanden touren door Azië :)

Op het moment dat ik dit schrijf staat Jan al bepakt en gezakt op Schiphol. Hij dompelt zich eerst een week onder in de Russische vrieskou, om erna te ontdooien in de Indische zon.In Dehli start voor mij de reis en ik kan alleen maar zeggen dat ik er enorm naar uitkjk. Vanaf deze plek zullen wij proberen om zo goed en kwaad als het kan jullie te verblijden met leuke, opmerkelijke, grappige en bijzondere verhalen.

Ciao!
Marc